همزمان با آغاز سیر تحولات انقلاب صنعتی چهارم نزد صنایع، سازمان‌های دارایی محور به لزوم پایش مستمر وضعیت تجهیزات خود بیشتر واقف شده‌اند. در این بین، مهندسی قابلیت اطمینان با اتکا بر ابزارهایی که در دست دارند، نقش غیرقابل اغماضی در پایش وضعیت تجهیزات ایفا می‌نماید. جهت حصول بیشترین سود و متحمل شدن کمترین هزینه، سازمان‌های دارایی محور، می‌بایست همواره به فاکتورهایی از قبیل قابلیت اطمینان، دسترس‌پذیری و نگهداشت نگاه ویژه‌ای داشته باشند و روی ملزومات اجرای تحلیل‌های مقتضی سرمایه‌گذاری کاملی انجام دهند. سرویس ارزیابی قابلیت اطمینان، با گردآوری تمام اطلاعات ثبت شده در نیروگاه و ایجاد پایگاه داده جامعی از خرابی‌ها، فعالیت‌های و هزینه‌های تعمیراتی، سعی بر شناسایی تجهیزات بحرانی ناوگان نیروگاهی کشور داشته و در ادامه، درجه بحرانیت آن‌ها را با آنالیز ریسک، مورد ارزیابی قرار می‌دهد. در انتها پس از شناسایی تجهیزات بحرانی، بر اساس الزامات واحد تولیدی و مدل‌های قابلیت اطمینان، راهکارها و پیشنهاداتی به منظور بهبود قابلیت اطمینان و دسترس‌پذیری ارائه می‌گردد.

داشبوردهای مختلفی در قالب انواع نمودارها و جداول با قابلیت ارائه انواع شاخص‌های قابلیت اطمینان، دسترس‌پذیری و نگهداری و تعمیرات (نت) طراحی می‌شود. این داشبوردها به گونه‌ای طراحی می‌شوند که از وضعیت کنونی تجهیزات و روندهای گذشته آنها یک نمایش گرافیکی ارائه ‌دهند. مدیران به وسیله این اطلاعات، ضمن مشاهده یک نمای کلی از تجهیزات تحت پایش، می‌توانند نقاط ضعف و بحرانی سیستم را شناسایی کنند و در جهت بهبود شاخص‌های مذکور راهکارهای بهینه‌ای را پیشنهاد دهند.

انواع شاخص‌های قابلیت اطمینان، دسترس‌پذیری و نگهداری و تعمیرات برای سطوح مختلف در بازه‌های زمانی موردنظر نمایش داده می‌شود.

تحلیل بحرانیت روشی ساختارمند و سیستماتیک برای شناسایی تجهیزات مهم تاسیسات است. این روش برای رتبه‌بندی بحرانی بودن دارایی‌ها نسبت به یکدیگر استفاده می‌شود. این فرآیند ساختاریافته به شکل قابل توجهی ضمن بهینه‌سازی هزینه‌های نگهداری و تعمیرات به بهبود قابلیت اطمینان و دسترس‌پذیری دارایی‌های کمک می‌کند.

تحلیل ریسک به فرآیند شناسایی و ارزیابی احتمال وقوع رخداد نامطلوب در درون سازمان، گفته می‌شود. در واقع در این سرویس، یک روش ساختار‌یافته و سیستماتیک برای شناسایی خطرات و برآورد ریسک به صورت کیفی و کمی برای رتبه‌بندی تصمیمات جهت کاهش ریسک به یک سطح قابل قبول پیاده‌سازی می‌شود. در تحلیل کمی، یک مدل ریسک با شبیه‌سازی یا آمار قطعی، برای اختصاص مقادیر عددی به ریسک استفاده می‌شود. در صورتی که در تحلیل ریسک به صورت کیفی، مخاطرات با رتبه‌های عددی و کمی شناسایی و ارزیابی نمی‌شوند. تحلیل کیفی شامل تعریف کتبی از عدم قطعیت‌ها، ارزیابی میزان تأثیر (در صورت بروز خطر) و برنامه‌های متقابل در صورت وقوع اتفاق نا‌گوار است.

تحلیل مدهای خرابی و اثرات آن یک روش نظام‌مند، پیشرو و کاربردی برای شناسایی و ارزیابی ریسک است. از این سرویس برای مدیریت ریسک بر اساس شاخص‌هایی مانند شدت اثر، اندازه اثر و قابلیت شناسایی استفاده می‌شود.

تحلیل علل ریشه‌ای خرابی‌ها، فرآیندی ساختارمند به منظور شناسایی روابط علت و معلولی وقوع خرابی در سازمان با هدف جلوگیری از تکرار خرابی و یا کاهش پیامدهای مرتبط با آن است. این سرویس با پرداختن به علت بوجود آورنده خرابی‌ها، توانایی ارائه اقدامات اصلاحی مناسب در جهت پیشگیری از وقوع مجدد آنها را دارد.

قابلیت اطمینان یک تجهیز یا یک سیستم عبارت است از میزان احتمال این که یک تجهیز یا سیستم یک وظیفه یا ماموریت مورد نیاز را، که در یک بازه زمانی خاص و تحت شرایط عملیاتی ذکر شده مورد استفاده قرار می‌گیرد، اجرا کند. در این سرویس بر اساس داده‌های آماری و احتمالاتی، مدل‌های مختلفی برای قابلیت اطمینان تجهیزات استخراج می‌گردد. با توجه به این مدل‌ها شاخص‌های قابلیت اطمینان نیروگاه از قبیل متوسط زمان تا خرابی، متوسط زمان تعمیرات، دسترس‌پذیری و نظایر آن محاسبه و ارزیابی می‌گردد.

نگهداری و تعمیرات مبتنی بر قابلیت اطمینان یکی از استراتژی‌های کل‌نگر و جامع نگهداری و تعمیرات است که برای بهینه‌سازی برنامه نگهداری و تعمیرات یک سازمان یا تاسیسات اجرا می‌شود. نتیجه نهایی یک RCM در هر مرکزی اجرای یک استراتژی نت خاص بر روی هر یک از دارایی‌های آن مرکز می‌باشد. در این رویکرد استراتژی‌های نگهداری و تعمیرات به گونه‌ای بهینه‌سازی می‌شوند که بهره‌وری تولید با استفاده از تکنیک‌های نگهداری و تعمیراتِ مقرون‌به‌صرفه حفظ شود.