در جهانی که به طور افزاینده‌ای در حال اتصال به یکدیگر است، مفهوم شهر هوشمند به عنوان یک نماد پیشرفت ظاهر شده است، که بهبود کارآیی، پایداری و کیفیت زندگی ساکنان شهری را ارائه می‌دهد. در مرکز این تحول، فناوری اینترنت اشیا (IoT) قرار دارد، تکنولوژی‌ای که شهرها را تبدیل به مراکز شهری هوشمند می‌کند. این مقاله به تبدیل پویایی بین IoT و شهرهای هوشمند می‌پردازد، وارد راه‌هایی می‌شود که می‌توانیم از این انقلاب فناوری برای بهبود هوشمندی شهرهای خود استفاده کنیم و آنها را هوشمندتر، کارآمدتر و قابل زندگی‌تر کنیم.

شهر هوشمند فناوری‌های مختلف را به منظور بهبود کیفیت و عملکرد خدمات شهری، کاهش مصرف منابع و جذب شهروندان به روش‌های نوآورانه یکپارچه می‌کند. در اصل، شهر هوشمند به ارتقاء زندگی ساکنان خود اهتمام می‌ورزد، با استفاده از بینش‌های داده‌محور برای بهینه‌سازی سیستم‌های مختلف.

IoT به عنوان سیستم عصبی شهرهای هوشمند عمل می‌کند، دستگاه‌ها، حسگرها و زیرساخت‌ها را به یک شبکه مرکزی متصل می‌کند. این امکان را فراهم می‌کند که داده‌ها در زمان واقعی جمع‌آوری، تجزیه و تحلیل و تصمیم‌گیری شوند. حسگرهای در سرتاسر شهر اطلاعات در مورد جریان ترافیک، کیفیت هوا، مدیریت پسماندها، مصرف انرژی و موارد دیگر را جمع‌آوری می‌کنند. سپس این داده‌ها پردازش می‌شوند و برای ایجاد بینش‌های قابل اجرا استفاده می‌شوند که توسعه شهری را راه‌اندازی می‌کنند.

الف. زیرساخت‌های هوشمند: زیرساخت‌های فعال‌سازی شده توسط IoT شامل شبکه‌های هوشمند، سیستم‌های حمل و نقل هوشمند و فضاهای عمومی متصل می‌شوند. به عنوان مثال، شبکه‌های هوشمند توزیع انرژی را بهینه‌سازی می‌کنند، با کاهش تلفات و کمینه کردن تأثیر محیطی.

ب. پیکربندی هوشمند: سیستم‌های حمل و نقل مبتنی بر IoT جریان ترافیک را نظارت می‌کنند، پارکینگ را مدیریت می‌کنند و خودروهای خودران را پشتیبانی می‌کنند. مسافران می‌توانند از طریق برنامه‌های تلفن همراه به داده‌های در زمان واقعی در مورد برنامه‌های حمل و نقل عمومی، وضعیت ترافیک و جاهای پارکینگ موجود دسترسی پیدا کنند.

ج. پایداری محیطی: شهرهای هوشمند از طریق استفاده از IoT مدیریت جمع‌آوری پسماندها، نظارت بر کیفیت هوا و آب و بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان